Als we het gedeelte uit Ezechiël aandachtig gelezen hebben, beseffen we dat het geen geringe zaak is om als wachter over het volk aangesteld te worden. Tegenwoordig zijn er veel jongeren die hun verantwoording in onze ingewikkelde maatschappij ontvluchten, door te geloven dat zij een roeping van God hebben ontvangen om theologie te gaan studeren. Wanneer je dan vraagt wat deze roeping inhoudt, zijn de antwoorden vaak verschrikkelijk vaag. Het is machtig een roeping van God te hebben ontvangen, maar laten we toch beseffen, wat een onmogelijke taak het is, menselijk gezien, en wat een verantwoording we dan dragen! De apostel Jakobus waarschuwt: „Laat niet zovelen uwer leraars zijn, mijn broeders; gij weet immers dat wij er des te strenger om geoordeeld zullen worden”(3:1). Paulus heeft dit werk ook niet zelf uitgekozen: „Want wee mij, indien ik het Evangelie niet verkondig!”(1Kor.9:16). Hoevelen, die menen geroepen te zijn om het Evangelie te verkondigen, spreken naar eigen inzichten, bouwen op hun kennis en op hun boeken!
God zegt hier tegen Ezechiël: „Wanneer gij een woord uit Mijn mond hoort, zult gij hen uit Mijn naam waarschuwen”(:17). Wachter zijn betekent: waken, opletten, luisteren en stil zijn voor Hem. Het is niet voor niets dat velen die door God geroepen werden, eerst moesten leren in de woestijn te leven, alleen met God.
Geroepen zijn wij allemaal. Maar niet in de eerste plaats om zelf voor tijd en eeuwigheid geborgen te zijn! Wie door God geroepen wordt, heeft de opdracht om de werken te werken die God voor hem bereid heeft.
Wat deze werken zijn, wordt voor ons ieder persoonlijk pas echt duidelijk als we alleen nog maar met een priesterlijk hart de eer van onze Opdrachtgever zoeken.