Het vierde hoofdstuk begint met „Daarom”, en de tekst voor deze dag ook. Beide teksten roepen ons op om standvastig te zijn, niet vanuit een moraal die onze vaderen hebben beleefd, maar zelf heel bewust gericht op dat wat voor ons ligt. In 1 Kor.15 wordt gesproken over het geweldige einde dat eigenlijk een indrukwekkend begin zal zijn! Al het vergankelijke moet onvergankelijkheid aandoen, het sterfelijke moet onsterfelijkheid aandoen, voor het einde komt. Want als het aangezegde einde komt, begint het Koninkrijk Gods pas in volle heerlijkheid!
En wij zullen daarbij horen, als we als wedergeboren mensen ons geluk niet meer in het vergankelijke, maar in het onvergankelijke zijn gaan zoeken. Dit betekent niet dat we hier op aarde moeten zuchten dat het maar een tranendal is en dat het straks, in de hemel, pas goed gaat worden. Want Paulus zegt dat we niet straks, maar nu reeds „burgers zijn van een rijk in de Hemelen” (:20). En, omdat we burgers van dat hemelse rijk zijn geworden, doordat Jezus ons, door gehoorzaamheid aan Zijn Woord, heeft overgeplaatst vanuit de dood in het leven (Joh.5:24), weten we dat Hij komen zal om ook ons sterfelijk lichaam te veranderen, zodat het aan Zijn verheerlijkt lichaam gelijkvormig zal worden. Daarom vrienden is het einde, waarvan de Bijbel spreekt, een heerlijk begin van een nieuwe tijd! Maar dan hebben we toch ook alle reden om te volharden tot het einde, tot Hij komt! Wie deze hoop op Hem heeft, merkt dat er een totaal nieuwe gezindheid komt, waarin het een heilige vanzelfsprekendheid wordt om de wereldse begeerten te verzaken, omdat er gewoonweg geen tijd meer voor is, omdat de Geest van God ons dringt overvloedig te zijn in het werk voor Zijn Rijk!