Wat er van een mens terecht komt die zelf, door z’n eigen-wijsheid geleid, zijn weg moet bepalen, kunnen we, vroeg of laat allemaal zien.
Het grootste intellect en het beste vermogen van de mens worden ingeschakeld om de vrede op aarde te bevorderen, maar het werkt het tegendeel uit.
Toen ik in Jeruzalem eens aan een Joodse filosoof vroeg of hij geloofde dat er nog echt vrede zou komen tussen Arabieren en Joden, antwoordde hij overtuigd met ‘Ja’. Verwonderd vroeg ik hem hoe dat dan gebeuren zou. ‘Als de Messias komt’, antwoordde hij verzekerd. Ik vroeg: ‘Als de Messias alleen vrede kan brengen, waarom moeten wij ons dan nog voor deze zaak inspannen?!’
Zijn eenvoudig antwoord op mijn vraag was: ‘Omdàt Hij komt!’ Hierbij verstomt alle menselijke wijsheid. Maar o, wat is dit waar! Wat zal al ons pogen zonder de zekerheid dat Hij, als de Koning van deze wereld, komen zal, nog kunnen uitwerken in deze wereld van toenemende chaos? Immers niets!
Wij moeten leren leven en denken vanuit een nieuwe dimensie, vanuit het geloof in de komst van Zijn eeuwig Rijk! Dat is iets wat wij elkaar niet kunnen leren!
Maar God, Wiens hand de aarde gegrondvest heeft, en Die met Zijn rechterhand de hemelen heeft uitgebreid, zegt: „Ik ben de Here, uw God, die u leert, opdat het u wel ga; die u de weg doet betreden, die gij moet gaan! Och, dat gij naar Mijn geboden luisterdet; dan zou uw vrede zijn als een rivier en uw gerechtigheid als de golven der zee”(:17,18)!