Jezus, Meester, heb medelijden met ons” zeiden de tien melaatsen, en miljoenen hebben het hen, door alle eeuwen heen, vaak nagezegd. Maar hoe vaak blijft het bij die noodkreet en hoe weinig verwachten wij een antwoord vanuit de hemel! De melaatsen riepen om medelijden en Jezus zag hen aan en zei: „Gaat heen, toont u aan de priesters”.
Als wij in geloof tot Jezus roepen en ook Zijn ontferming verwachten, dan kunnen we een even wonderlijk antwoord ontvangen als deze melaatsen kregen. Toen Jezus dit tot de tien melaatsen zei, wisten zij dat zij zich alleen maar aan de priesters mochten tonen als zij van hun melaatsheid waren genezen, want dat schrijft de wet voor (Lev.14:3).
Jezus gaf hun dus de opdracht om zich aan de priesters te tonen om zich rein te laten verklaren, terwijl ze nog onveranderd melaats waren! Want er staat dat ze pas gereinigd werden toen ze onderweg gingen naar de tempel. Zij hadden het Woord van Jezus geloofd, en terwijl er nog niets van de genezing te zien was, waren zij onderweg gegaan. Dit was een geloofsdaad van deze melaatsen en door geloof in het woord van Jezus kreeg de genezing ook gestalte!
Wat is er bij ons eigenlijk maar weinig over van onze geloofsrelatie met Jezus. Er is vaak meer sprake van geloofsleer dan van geloofsrelatie. Een geloofsleer past zich altijd aan bij een geloofservaring die in de plaats komt van een echte relatie met de levende Here! Zolang we onze verworven geloofsleer belangrijker vinden dan de wezenlijke ontmoeting met Jezus, zal de wijsheid van deze wereld meer indruk op ons maken dan Jezus’ machtwoord dat ziel en lichaam zou kunnen genezen!