Jakob, die een huiselijke jongen was, is door jaren van vele beproevingen heen tot een man geworden. Met beleid en met slimheid had hij zich een groot vermogen verworven; arm was hij in Mesopotamië aangekomen, rijk keerde hij terug naar Kanaän.
Maar naarmate hij dichter bij huis kwam, werd hij bang, niet zozeer voor zichzelf, als wel uit zorg voor zijn kinderen. Hoe zou de ontmoeting met Esau zijn? Zou deze nog vol wraak zijn? Rijke geschenken liet hij voor zich uitgaan om zijn broer gunstig te stemmen. Maar de onrust wijkt niet van hem en hij laat alles en iedereen over de Jabbok trekken, maar blijft alleen achter om in de stilte de vrede bij God te vinden. Dan worstelt de man met hem. Door Hosea wordt deze man „God” en „engel” genoemd (Hos.12:4,5). Jakob wil gezegend worden door God; hij wil zeker weten dat God met hem is. Maar God kan Jakob niet zegenen zolang deze nog geen berouw heeft over z’n zonden. Jakob is een voorspoedig man geweest tot nu toe. God heeft hem overladen met zegen. Maar Jakob heeft in die zegen meer zichzelf gezocht dan dat hij God de eer heeft gegeven.
Wanneer we in de voorspoed van ons leven de zegen van God gaan erkennen, dan zien we ook de nietigheid van onszelf.
Maar Jakob strijdt ertegen om dit te erkennen. Doch God wil verder met hem en dus slaat Híj hem op de heup, iets wat Jakob zelf had moeten doen als teken van berouw over zijn zonden. Zo wekt God het berouw en Jakob gaat kreupel maar gezegend verder.
Wat een duidelijk beeld van het Nieuwe Verbond dat God beloofd heeft (Jer.31:31)! God wekt in ons harde hart een echt berouw, zodat wij als verlosten onze weg kunnen vervolgen!