Er wordt in het Woord van God heel veel over volharding gesproken; niet over de volharding van het vlees, maar over de volharding als vrucht van de Geest, de volharding van het geloof.
Geloof is voor velen iets onbestemds. Als we iets niet zeker weten, maar het toch niet geheel willen afwijzen, zeggen we: ‘Nou ja, ik geloof van wel’. Wat weten we nog weinig van geloofsvolharding! Wat dat is, lezen we in Hebreeën 11. Zijn we bereid om van God te leren wat volharden in het geloof is? Dan is het bijbelgedeelte van vandaag een goede inleiding voor deze leerschool. „Houdt het voor enkel vreugde, mijn broeders, wanneer gij in velerlei verzoekingen valt, want gij weet, dat de beproefdheid van uw geloof volharding uitwerkt.”
Het geloof is bij velen ontzettend ik-gericht geworden en daarom volkomen krachteloos. Als wij ernaar verlangen dat het Koninkrijk van God ook in en door ons leven heen zal baanbreken naar de wereld om ons heen, dan zullen we allereerst gesterkt moeten worden in ons geloof en dat kan alleen door beproevingen heen. Volharding is één van de diepe geheimen van een echt overwinningsleven. Doch een echt overwinningsleven zoekt geen overwinning voor zichzelf, maar voor Koning Jezus! Wie overwinning voor zichzelf zoekt, is nog niet verlost van de diepste wortel van alle zonde: de ik-gerichtheid. Wie overwinning voor zichzelf zoekt en onberispelijk wil zijn, alleen om het onberispelijk zijn, is niet bereid om beproefd te worden, laat staan dat hij er blij mee zal zijn!
Maar wie Jezus met hart en ziel wil dienen, is bereid om zich voor de grote overwinningsstrijd te laten vormen.