Als alles dreigt spaak te lopen, dan verlangen we naar uitkomst die God wel moet geven. We komen in een soort van alarmtoestand en we worden meer waakzaam.
Maar als alles goed gaat en we het gevoel hebben dat God met ons is, dan blijft er van waakzaamheid niet zoveel over. Daarom meent Paulus de Gemeente te Kolosse, waar orde heerst en waar sprake is van grote hechtheid van het geloof in Christus, te moeten waarschuwen tegen de misleidende geesten.
Want juist als God zegent, komt zo gauw de menselijke hoogmoed om de hoek kijken, die ons van de eenvoudige en loutere toewijding (2Kor.11:3) aftrekt. Daarvoor in de plaats komt dan het verlangen om bij de mensen in tel te komen. We gaan diep ontzag krijgen voor het wijsgerig denken, maar Paulus noemt dit ijdel bedrog, omdat het niet door de Heilige Geest maar door de wereldgeesten geïnspireerd wordt. De apostel Jakobus noemt deze wijsheid, die niet van boven komt, aards, ongeestelijk, duivels (3:15)!
Waarom zouden we ons daardoor laten meeslepen, terwijl, als we ons houden aan Jezus, Die het Hoofd is van alle overheid en macht, we deel krijgen aan Zijn volheid? Het gaat in werkelijkheid om de heel realistische keuze: bouwen op Christus of bouwen op menselijk inzicht.
Iemand die Christus Jezus aanvaard heeft, is tot het inzicht gekomen dat de menselijke wijsheid dwaasheid is in de ogen van God. Wie nog bouwt op eigen kunnen, kan Jezus niet als Here aanvaarden. Laten wij die ons vertrouwen wèl op Christus Jezus hebben gesteld, ervoor waken om ons van nu af aan niet meer te laten meeslepen of misleiden door iets wat van de aarde is, maar ons voortdurend laten leiden door wat Hij ons zegt.