Wie praat er nu nog over bekering? Dat is immers een ouderwets woord van boetepredikers! We hebben geen boetepredikers meer nodig. Onze God is immers een God die alles door de vingers ziet. Hij weet toch ‘wat maaksel wij zijn’! We doen ons best, we vorderen langzaam, we evolueren door de generaties heen. Als er door een misoogst een hongersnood is, dan steken de geleerden de koppen bij elkaar en verzekeren ons dat het de volgende keer niet meer hoeft voor te komen.
Als er te weinig regen valt, kan het Meteorologisch Instituut daar een glasheldere, wetenschappelijke verklaring voor geven. Als er in het ene gedeelte van het land voldoende regen valt en in het andere gedeelte geen druppel, dan maakt het weerkaartje dit alles, zelfs voor de leek, duidelijk. Als ineens een bepaald insect zich op het staande gewas stort, vertelt de radio precies welk bestrijdingsmiddel moet worden toegepast. Als over de wereld ineens een cholera-epidemie losbarst, zeggen we: ‘Hoe bestaat het in deze moderne tijd’!
Als het verkeer z’n duizenden slachtoffers eist, als een overstroming duizenden ineens wegvaagt, als er oorlogen en geruchten van oorlogen zijn, dan schudden we meewarig het hoofd en danken we God dat het gelukkig ver weg is; als we ternauwernood aan de dood ontsnappen, dan feliciteren we elkaar met: ‘Geluk gehad...’!
Maar wie zou er nog willen praten over bekering? Kom nou!
Nou ja, misschien de profeten van vroeger die nog niet zo ver geëvolueerd waren als wij, of misschien Jezus, bijna tweeduizend jaar geleden!
Maar wij moderne mensen, wij zullen pas gaan door hebben dat er iets in ons denken niet klopt als wij merken dat het te laat is!!