Getsemane is voor mij het dieptepunt en daarom ook het hoogtepunt van Jezus’ leven.
Wie dit gedeelte niet met een stil hart leest, gaat aan het grootse hiervan voorbij.
Laten we ons niet, zoals de discipelen deden, aan Hem ergeren als Hij zo vreselijk beangst is. Laten we niet oordelen, want wie zijn wij, dat wij eens anders Knecht beoordelen? Niemand van ons kan bevatten welke strijd Hij daar streed!
Laat niemand van ons zo dwaas zijn om in onverstand voor Hem een bijbeltekst te citeren als: „Maar wie de Here verwachten, putten nieuwe kracht”(Jes.40:31), of: „Verblijdt u in de Here”(Fil.4:4), want midden in deze storm van angst en droefheid zou Hij Zich naar ons omkeren en zeggen: „Ga weg, achter Mij, satan; gij zijt Mij een aanstoot, want gij zijt niet bedacht op de dingen van God, maar op die van de mensen”, zoals Hij eens tegen Petrus zei (Matt.16:23).
Want Jezus Zelf is het Woord Gods. En zo is ook de Bijbel Woord van God, levend en krachtig, tenminste zolang het bediend wordt door de Heilige Geest. Zodra eigenzinnige mensen het ter hand nemen, wekt het geen leven meer, maar zaait het dood en verderf. Daarom, laten we stil worden, liever slaperig als de discipelen dan eigenwijs! Want, o groot wonder Gods, daar in die Hof, in die nacht, heeft Jezus, Gods Zoon, toen Hij op z’n zwakst was, het lot van het ganse mensdom omgekeerd toen Hij bloed zwetend sprak „Niet Mijn wil, maar de Uwe geschiede!” Wanneer deze grote werkelijkheid tot ons doordringt, wat kunnen we dan nog anders doen dan in liefdevolle overgave voor Hem neerknielen, Die uit liefde voor ons, gehoorzaam is geweest tot in de Godverlaten dood toe!