Uit deze geschiedenis mogen we opmaken dat de knecht, die hier zo’n belangrijke rol speelt, Eliëzer is (Gen.15:2). Eliëzer was een gelovig man. Dat komt niet alleen naar voren in zijn naam: ‘God is mijn hulp’, maar ook in dit verhaal. Wat een verantwoordelijke opdracht om voor Isaak een vrouw te zoeken! Eliëzer wist dat hij dit onmogelijk kon doen. Abraham wist dit ook. Daarom zei Abraham: „Hij zal Zijn Engel voor uw aangezicht zenden”(:7b). En omdat Eliëzer hiervan diep overtuigd was, zowel van het feit dat hij niet bij machte was om een geschikte vrouw voor Isaak uit te zoeken, als van het feit dat de Engel des Heren voor hem uit zou gaan, durfde hij God om een teken te vragen, een aanwijzing.
Het vragen om een teken is een gevaarlijke zaak zegt men vaak. Dat is ten dele waar. Toen Zacharias om een teken vroeg, werd hij gestraft en met stomheid geslagen (Luc.1:20), maar van Maria lezen we dat God helemaal niet toornig werd (Luc.1:34 v.v.). Waarom is het vragen om een teken de ene keer zondig en de andere keer niet?
God geeft zonder aarzelen een teken aan degene die er om vraagt in geloof! Maar Hij wordt toornig op degene die om een teken vraagt uit ongeloof, terwijl er in zijn hart helemaal geen bereidheid of verlangen is om God te gehoorzamen. Dat laatste is overigens ook iets wat we alleen maar in een voortdurende wandel met God gaan leren!
Eliëzer wist dat God met hem was. En hij wist dat hij zonder aanwijzing van God slagen noch volharden kon. Bij Abraham was het ook zo. Hoe zou hij kunnen blijven vertrouwen zonder een teken van God. Daarom zal God Zich ook nù openbaren aan een ieder die verlangt om Hem in alles te gehoorzamen.