Zoals al eens eerder naar voren werd gebracht, is de haat en de vijandschap van de godsdienstige mens die geen werkelijke gemeenschap met God heeft, onbeschrijfelijk groot tegen de mens die echt met God leeft. Dat blijkt hier ook weer overduidelijk.
De hele stad raakt in rep en roer vanwege de hartstochtelijke kreten van een paar ijveraars voor de zuivere leer.
„Dit is de mens, die tegen het volk, de wet en deze plaats overal allen leert...” Ach, er zit natuurlijk wel een grond van waarheid in. Dat is altijd de tactiek van de satan. Maar een halve waarheid is meestal erger dan een hele leugen.
Paulus predikte aan de heidenen dat ook zij deel hadden aan de door God geboden genade en verzoening. De Joden, die de exclusiviteit wilden handhaven, beleefden dit als een bedreiging voor hun eigen volk.
Op gelijke wijze is het voor vele kerkelijken moeilijk te verwerken dat buiten hun kerkelijk verband een gemeenschap zou ontstaan van gelovigen, die in een volkomen overgave, meer dan zij, de Here zouden dienen en aanbidden.
Ze sleurden in hun haat Paulus de tempel uit en sloten snel de deuren van hun heiligdom, uit angst dat hun godsdienst verontreinigd zou worden. In hun ijver voor God poogden ze zelfs Paulus te vermoorden... De heidense overste der Romeinen voorkomt deze godsdienstmoord. Als Paulus in veiligheid wordt gebracht, veracht hij de fanatieke Joden niet, maar wil graag tot hen spreken vanuit de liefde die Jezus in Zijn lijden getoond heeft voor allen, die Hem steeds weer kruisigen...