De zonen van Zebedeüs hielden zoveel van de Here Jezus dat ze graag, de één aan Zijn rechter zijde, de ander aan Zijn linker zijde wilden zitten, in Zijn heerlijkheid. En als het dan niet was omdat ze zoveel van Hem hielden, dan was het toch in ieder geval omdat ze geloofden in Zijn heerlijkheid, waar ze dan ook bij wilden zijn.
Maar Jezus antwoordt hen: „Gij weet niet, wat gij vraagt”. Want wie delen wil in Zijn heerlijkheid, moet ook delen in Zijn lijden, zoals Paulus dat tegen ons zegt nadat hij dit in z’n eigen leven had ervaren (Rom.8:17).
Maar zelfs als we zoveel van de Here Jezus houden dat we gewillig worden om in Zijn voetstappen te treden die Hij hier toen Hij op aarde was op Zijn lijdensweg heeft achtergelaten (1Pet.2:21), zelfs dan zullen we straks niet als helden worden binnengehaald.
Want wie zelf werkelijk de beker van het lijden van Christus hier op aarde te drinken heeft gekregen, gaat pas beseffen wat Hij voor ons deed.
Maar dan verdraag je het ook niet meer dat je op een of andere manier zelf in het middelpunt van de belangstelling zou komen te staan. Dan verlang je alleen maar dat de Heiland, die zo’n diepe weg voor ons ging, de volle eer en heerlijkheid zal ontvangen die Hem toekomt.
Dan wordt de ware vreugde van het dienen geboren. Dan verdwijnt iedere behoefte om je te laten gelden, want in het Licht van God blijft van ons persoonlijke leven niets meer over dat de moeite waard is om te laten gelden. In de voetstappen van de Meester wordt de diepe vreugde geboren om ons leven geheel te wijden aan onze naasten, opdat ook zij deel zullen krijgen aan de ons verleende genade!