In de tekst van vandaag lezen we dat behouden worden betekent dat Jezus een onuitputtelijke Heer is voor wie Hem aanroepen. Het is niet Gods bedoeling dat we in deze wereld als bedelaars leven. Integendeel, God wil Zich aan ons betonen als een Bron van heil. Waarom leven we dan vaak nog zo onbijbels, zo armoedig? Zijn we misschien vergeten om onder alle omstandigheden de Naam van Jezus aan te roepen? Ja, het is waar, de mensen om ons heen zullen zich dan vaak ergeren en het overdreven vinden: God kan Zich niet met allerlei kleine details bemoeien. Hij is slechts een God van de grote lijnen...
De Farizeeën en andere vrome lieden die zoveel van God afwisten dat ze ‘Hem in hun vestzakje’ hadden, zullen Bartimeüs ook wel gezegd hebben, dat hij met z’n gebrek moest leren leven... Maar toen hem verteld werd dat Jezus voorbijkwam, riep hij: „Jezus, Zoon van David, heb medelijden met mij!”
Jezus, Zoon van David! Wat een geloofsgetuigenis! Hiermee beleed Bartimeüs dat hij geloofde dat Jezus de beloofde Messias was. Dat geloofde hij met heel zijn hart, maar het bleef daar niet bij! Hij ging verder! Paulus zegt later: „Want wie met het hart gelooft en met de mond belijdt... zal behouden worden”. Ondanks alle bestraffingen blijft Bartimeüs roepen en Jezus vraagt hem zonder enige beperking: „Wat wilt gij, dat Ik u doen zal?” Immers: in geloof heeft hij aangeroepen en dan is God een onuitputtelijk Heer!
Laten we meer met ons hart in Hem geloven en ook veel meer met onze mond Hem belijden. Pas dan kan Hij Zich ook in ons verheerlijken door ons bij Zich te roepen zoals de blinde bedelaar, zoals allen die kinderlijk op Hem hoopten...