God maakte Eglon, de koning van Moab, sterk tegen Israël. Hebben we wel eens stil gestaan bij deze woorden uit Richteren? Hoe vaak staat iets dergelijks niet in de Bijbel? En toch gaan we er maar al te gemakkelijk aan voorbij.
Moab, hoewel waarschijnlijk ook een Semietisch volk, is altijd een bedreiging voor Israël geweest. Ook als er geen openlijke oorlog was, was Moab een gevaar voor Israël door de macht van hun afgoden, die het zuivere geloofsleven van Israël ondermijnden. Een gevaarlijke vijand dus!
En hier lezen we dat God de vijand zo sterk maakte dat Israël achttien jaar aan Moab onderworpen was.
God heeft hen dus overgegeven aan de macht van hun vijanden, omdat zij kwaad deden in de ogen des Heren. Het heeft wel lang geduurd, maar uiteindelijk gaan de Israëlieten toch tot hun God om verlossing roepen. En God antwoordt op dit roepen door hun een verlosser te verwekken (:15), Ehud, die alle mannen oproept tot de strijd, na eerst zelf het voorbeeld te hebben gegeven door Eglon, de vorst van hun vijanden te verslaan.
Is deze geschiedenis niet een duidelijk voorbeeld van het Evangelie? Hoevelen van ons zuchten niet onder de vreselijke macht van de vijand, van satan?! Velen hebben zich er mee verzoend en weten niet anders. Maar er zijn nog mensen die vanuit de nood gaan roepen tot God en dan gaat Jezus, als de Verlosser werkelijkheid worden.
Laten we ons toch gaan aansluiten bij Jezus, tot een geweldige legermacht die Hij Zich gedurende al deze eeuwen verwierf! Dan zullen we met Hem delen in Zijn overwinning over Satans macht!