Wanneer we de Bijbel veel en aandachtig lezen, gaan wij steeds meer ontdekken dat het Evangelie niet los te denken is van de persoon die het brengt.
Een paar dagen geleden lazen we: „Houdt uw voorgangers in gedachtenis, die het Woord Gods tot u hebben gesproken; let op het einde van hun wandel en volgt hun geloof na”. Ook hier werd weer duidelijk de aandacht gevestigd op de persoon. Paulus zegt het onomwonden: „Wordt mijn navolgers”.
Het is ook begrijpelijk, „want het Koninkrijk van God bestaat niet in woorden, maar in kracht” (1Kor.4:20). En kracht kan zich alleen openbaren als er geloof is. Zonder mensen is er geen geloof! In het eerste vers van wat wij lazen, komt dit ook weer naar voren: „Het verbaast mij, dat gij u zo schielijk van degene, die u door de genade van Christus geroepen heeft, laat afbrengen tot een ander Evangelie”. Men liet zich dus van Paulus en het woord dat hij bracht, afleiden tot andere personen en hun woord.
Zelfs wanneer twee mensen hetzelfde spreken, kan het toch een ander woord zijn, omdat de ene een woord spreekt dat door zijn eigen leven is heengegaan en de ander spreekt slechts als een naprater, dus zonder kracht.
Dat was ook een heel groot verschil tussen Jezus en de schriftgeleerden: „want Hij leerde hen als gezaghebbende en niet als hun schriftgeleerden” (Matt.9:27). Jezus riep de mensen op om Hem te volgen in een afhankelijk leven van God, daarom werd Hij gekruisigd. Paulus, verrukt van de openbaring van Jezus, werd Zijn navolger en stierf de marteldood.
Begrijp het toch dat iemand die nog tracht mensen te behagen, geen dienstknecht van Christus kan zijn!