Zo op het eerste gezicht is er echt niet zo’n groot verschil tussen de Joden in Tessalonica en die te Berea. Ze luisterden in beide steden aandachtig naar het getuigenis van Paulus; in beide steden waren er die tot geloof kwamen. Maar toch wordt er van de Joden in Berea gezegd dat zij zich gunstig onderscheidden van die te Tessalonica, daar zij het (gepredikte) woord met alle bereidwilligheid aannamen, en dagelijks de Schriften onderzochten of deze dingen zo waren.
Wat was dan toch het wezenlijke verschil?
In Berea was een open geest. Er was bereidwilligheid om iets te ontvangen. In Tessalonica was zelfingenomenheid en daardoor een kritische geest.
Wat sluiten we ons toch makkelijk af van alles wat er op ons afkomt, gewoon omdat het anders is dan we gewend zijn. In feite is het onze angst dat we het zwakke fundament van ons geloof kwijt zullen raken, waardoor we ons zo kritisch opstellen tegenover iets wat we nog niet kennen.
Als ons geloof in Jezus Christus niet meer is dan het belijden van een kerkelijke leer, dan wijzen we vaak alles af wat niet in overeenstemming met die leer is, net als de Farizeeën in Jezus’ dagen. Maar geloof is meer dan het aanhangen van een leer. Want de Schriften getuigen niet van een waarheid, maar van de Christus Zelf.
Toen Paulus van de levende Here ging getuigen, ging er kracht van hem uit en met een nieuwe honger zijn de mensen in Berea de Schriften gaan onderzoeken.
Wie met zo’n gezindheid de Bijbel opent, gaat ontdekken dat het hart begint te gloeien van geluk, omdat je dan zelf het getuigenis van Zijn getuigen gaat herkennen!