Hosea eindigt zijn woorden met een wijze spreuk: „Wie wijs is, geve op deze dingen acht; wie verstandig is, erkenne ze”(:10).
Als wij zondigen, als wij struikelen, dan worden we vaak boos op God en een verwijt mompelt in ons hart dat God ons niet heeft vastgehouden.
Misschien zijn we nog wel verder weggezakt en mopperen we niet eens meer, maar berusten er gewoon in dat we nu eenmaal niet anders kùnnen dan struikelen.
„Want de wegen des Heren zijn recht: rechtvaardigen wandelen daarop, maar overtreders struikelen er”, zegt Hosea en we geven hem volmondig gelijk, tenminste in het laatste gedeelte, het eerste spreekt ons niet aan, want niemand is immers rechtvaardig?! Maar Hosea bedoelt hier niet mensen die in zichzelf rechtvaardig zijn, want dan zou er inderdaad niemand op Gods wegen wandelen. Hosea vertelt hier wie echt wijs en verstandig zijn. Dat zijn degenen die Zijn woorden ter harte nemen. Als wij struikelen, als wij zondigen, dan bieden we God hoogstens onze excuses aan en gaan onvervaard verder op de reeds ingeslagen weg.
God roept ons vandaag op om niet alleen te belijden dat we gezondigd hebben, maar om ons dan ook werkelijk tot Hem te bekeren, opdat we niet meer struikelen zullen. Bekeren is: ons richten tot de Here, van Hem alles verwachten, op Hem alleen vertrouwen en niet meer op het werk van onze handen.
Pas wanneer we, los van onze eigen gerechtigheid, onze ongerechtigheid voor God gaan belijden, beleven we weer Zijn liefde en leren we aan Zijn Hand de ware weg te gaan.